مقدمه:تصور کنید جمعی ،گروهی یا ملتی در حال تلاش برای رسیدن به یک هدف بزرگ هستند آنها برای رسیدن به آن تمام تلاش خود را می کنند و حالت هایی متصور است برای رسیدن به اهداف......یکی از آنها ایجاد ساختار ،سازمان یا چنین نهادی است برای جلو بردن فعالیتشان در این حالت ما با مشکلاتی رو برو می شویم از جمله بی انگیزگی یا بی ارتباط بودن کار دیگران نسبت من،تضعیف دیگران،یا اگر کسی ضعیف باشد باید گروه را ترک کند و.....و حتی پس از چندی اهداف و ایده آل ها از بین می رود که به نوبه خود بسیار آسیب زاست......
شاید در ابتدا موضوع این مطلب کمی متناقض دیده شود که اینگونه هم هست اما در واقع در جامعه ای درحال گذار مانند جامعه ی ما مصادیق فراوانی دارد.
در این مطلب به جنبه های مثبت فراوان آموزش مجازی در آموزش و پرورش می پردازم که می تواند با فضای پسا برجامی ما نیز کمی هماهنگ باشد......
فرازهایی که از نظر خواننده محترم عبور می کند نتیجه مباحثه ی جمعی از دانشجویان دانشگاه امام صادق ع مدرسه عالی شهید مطهری ره و دانشگاه فردوسی (محمدامین بهزادنسب ،جعفریوسفی،حسین عطارباشی)است.
پس ازمطرح شدن تعابیری نه چندان جالب از جانب ایشان به برادران اهل سنت که بعید می دانم به مذاق آنها خوش آمده باشد و همچنین سیره ای که منجر به وجود آمدن مکتب ایشان شده لازم دانستیم به بازتعریفی از وحدت و چگونگی نگاه به آن بیفتیم.
ابتدای سخن را با تعریفی از وحدت با دوستان آغاز کردیم که برای تنقیح و شروع به بیان دیدگاه شهید مطهری ره پرداختیم و همچنین ایه الله بروجردی.